“Inclusie begint met communicatie. Studenten, docenten en medewerkers van Hogeschool Rotterdam mogen zich nog meer bewust worden hoe ze communiceren met een persoon die anders is dan zij. Dat hun woorden, vragen, grapjes soms kwetsend kunnen zijn voor iemand die bijvoorbeeld dyslectisch is, een ander geloof heeft of in een transitieperiode zit. Als het hen echt zou lukken om zich in een ander te verdiepen, dan kunnen ze elkaar leren begrijpen. Dan krijgen ze meer inzicht in de verscheidenheid van personen die in onze gebouwen rondlopen. Op het moment dat je echt kunt luisteren en het verhaal van een ander ook terug kunt vertellen, ontstaat er begrip voor een ander zijn verhaal en belevenis van uitsluiting of (in)directe discriminatie.”
Insluiten is een plicht
"Die verdiepende dialoog lijkt nog onvoldoende plaats te vinden op de hogeschool. Dat moet echt veranderen om het gevoel van uitsluiting tegen te gaan. Studenten, docenten en medewerkers die ik spreek, vertellen me: ‘Ik zie niemand die op mij lijkt. Ik ken geen student die een functiebeperking heeft, geen docent die gay is, geen persoon die haar, zijn of hun genderidentiteit onderzoekt. Ik voel me uitgesloten.’ Het is nu meer dan ooit de taak en de plicht van de hogeschool om ervoor te zorgen dat we deze mensen gaan insluiten. Dat doen we door hen een stem te geven. Daarom maakte de hogeschoolbijvoorbeeld het nieuwe platform INCLUDED.”
“Daar komt iedereen aan het woord. De student met een migratieachtergrond, met een functiebeperking, een andere geloofsovertuiging, de LHBTIQ+student. Het doel: herkenning en erkenning. Als een dyslectische student vertelt wat zij of hij extra moet doen om succesvol te zijn, zullen medestudenten met leesblindheid zich door dat verhaal gesteund voelen. Studenten, docenten en medewerkers die zelf niet dyslectisch zijn, houden na het lezen van dat artikel wellicht meer rekening met personen met een functiebeperking.”
Brede opdracht
“Ik startte begin 2022 met mijn job alsSenior Beleidsadviseur Diversiteit en Inclusie bij de hogeschool. Voor deze baan zegde ik mijn betrekking als uitgezonden senior ambtenaar op: ik werkte jarenlang als Attaché Onderwijs, Cultuur en Jeugdzaken voor het Kabinet van de Gevolmachtigde Minister van Sint-Maarten. Ik zag de problemen van studenten met een migratieachtergrond, in het bijzonder die van Antilliaanse studenten. Ze ervaarden een geringe mate van sense of belonging op de hogescholen en universiteiten waar ze colleges volgden. Hierdoor gingen, onder meer, hun prestaties achteruit. Internationale studenten hadden dezelfde problemen.”
“Toen ik de vacaturetekst voor deze functie las, dacht ik: ‘Als ik de problemen van deze studenten niet bij de kern kan aanpakken, heeft het beleid dat ik als adviseur als politicus maak geen nut, want dat bereikt hen niet.’ Dus solliciteerde ik. In mijn eerste maanden hier sprak ik veel met studenten, docenten en medewerkers die zich niet aangesloten voelen. En kreeg ik een beeld van de brede opdracht die er voor het team Diversiteit & Inclusie ligt, de onderwerpen waar we mee aan de slag mogen gaan. Inclusieve curricula, quickscan inclusiviteit hogeschoolbreed en BIAS training; dat en meer staat allemaal op mijn agenda.”
Zonder oordelen of vooroordelen
“Door echt te luisteren naar elkaars verhalen, te ontdekken wat er in iedereen omgaat, dan zouden we op Hogeschool Rotterdam steeds inclusiever over elkaar kunnen gaan denken, steeds inclusiever met elkaar kunnen gaan praten, zonder oordelen of vooroordelen. Klinkt dat utopisch? Eerlijk: we houden onszelf voor de gek als we denken dat we al deze issues snel hebben opgelost. Maar we kunnen nu wel een begin maken door de diversiteit in onze hogeschool te omarmen en te vieren.”