Eline verbindt met haar Indonesische cultuur en voelt de impact van het koloniale verleden
Student Social Work, Eline heeft een Nederlandse en Indonesische achtergrond. “Mijn vader is Nederlands en mijn moeder Indonesisch, al is ze wel in Nederland geboren." Thuis is Eline heel Nederlands opgevoed, maar de cultuur heeft ze vooral meegekregen van haar tante. “Bij haar leerde ik over de Indonesische cultuur, waar we vandaan komen en waarom mijn opa en oma eigenlijk naar Nederland zijn gekomen. Ik kwam er door haar steeds meer achter wie ik eigenlijk ben.”
Eline heeft haar opa en oma nooit gekend en hoort via haar familie veel verhalen over ze. Normen en waarden die zij de familie hebben meegegeven zijn voor Eline heel erg belangrijk. “Zo wil ik mijn kinderen ook meegeven om vriendelijk, gul en behulpzaam te zijn."
“Toen mijn opa in Nederland aankwam had hij alleen een vijzel bij zich. Deze vijzel staat in het teken van zijn vertrek uit Indonesië na de dekolonisatie. Omdat mijn opa gemixt was en ze in Indonesië alleen “echte” Indonesiërs wilden houden, besloot hij met mijn oma naar Nederland te gaan, met de vijzel als enig aandenken aan zijn vaderland.” De vijzel wordt niet meer gebruikt in Elines familie maar staat nu bij haar tante thuis.
Ook haar oma’s ringen hebben een bepaalde betekenis. “Mijn oma kwam uit een familie die sieraden maakte om geld te verdienen. Dit zijn er twee van.” De ringen hangen nu in haar kamer. "Dan voelt het alsof ze nog een beetje bij me zijn.”
Dit is de eerste keer dat Eline traditionele kleding draagt. “Ik voel me echt Indonesisch wanneer ik deze kleding draag. Normaal voel ik me niet per se heel trots, maar nu merk ik pas hoeveel dit voor mij betekent!” Thuis was het namelijk niet heel gewoon om met traditionele klederdracht te lopen en werd zelfs verwacht om je aan te passen aan de Nederlandse cultuur. Volgens Eline kan dit te maken hebben met het koloniale verleden en de pijn die daarbij is komen kijken, en daar wordt niet altijd over gepraat.
“De kracht van mijn cultuur ligt binnen het sterke aanpassingsvermogen." Indonesische mensen worden volgens Eline snel geaccepteerd omdat ze beleefd, vriendelijk en vaak erg rustig zijn. “Dat is heel mooi, maar soms zijn ze te lief en komen ze niet voor zichzelf op. Mijn generatie doet dat wel, we vechten voor onze rechten en kunnen soms grenzen overgaan. Dan is het wel goed om weer te leren van de oudere generatie en om bijvoorbeeld discussies rustiger aan te pakken."
Eline vindt dat de diversiteit op scholen veel beter kan door bijvoorbeeld al lessen te geven over andere culturen. “Ik heb op een hele witte basisschool gezeten waarbij het ‘vreemd’ was als ik de Indonesische snack lemper bij me had tijdens de lunch.” Daarom is het volgens Eline belangrijk om te praten en open te staan voor andermans culturen.
“Ik zou het leuk vinden als mensen na het lezen van dit artikel meer weten over het koloniale verleden van Nederland. Veel mensen weten niet eens dat Indonesië een Nederlandse kolonie is geweest.” En de gevolgen hiervan zijn nog steeds terug te zien in hoe Indonesiërs worden behandeld in Nederland. “Mijn familie heeft bijvoorbeeld nooit excuses gekregen, terwijl dit juist zo belangrijk is voor hun erkenning. Ik wil ook dat mensen weten dat Indonesiërs wat te vertellen hebben.”
Eline connects with her Indonesian culture and feels the impact of the colonial past
Eline is a student at the study programme Social Work and she has Dutch and Indonesian roots. "My father is Dutch and my mother Indonesian, although I was born in the Netherlands," she says. At home, Eline was brought up in a Dutch way, and she mainly learned about the Indonesian culture from her aunt. "With her, I learned about Indonesian culture, where we come from and why my grandparents actually came to the Netherlands. Through her, I found out more about who I really am."
Eline never knew her grandparents and hears many stories about them through her family. Norms and values they imparted to the family are very important to Eline. "This is also how I want to pass on to my children to be kind, generous and helpful," she says.
"When my grandfather arrived in the Netherlands, he only had a mortar with him. This mortar represents his departure from Indonesia after decolonisation. Because my grandfather was of mixed heritage and in Indonesia you were only welcome if you were "100 per cent" Indonesian. He then decided to go to the Netherlands with my grandmother, with the mortar as the only memento of his homeland." The mortar is no longer used in Eline's family but is now at her aunt's house.
Her grandmother's rings also have a certain meaning. "My grandmother came from a family that made jewellery to earn money. These are two of them." The rings now hang in her room." With these it feels like she is still a little bit with me," she says.
This is the first time Eline has worn traditional clothing. "I really feel Indonesian when I wear these clothes. Normally I don't necessarily feel very proud, but only now do I notice how much this means to me!" Indeed, at home, it was not very common to walk with traditional costumes and we were even expected to adapt to Dutch culture. According to Eline, this may have to do with the colonial past and the pain that came with it, which is not always discussed.
"The strength of my culture lies within its strong adaptability." Indonesian people are quickly accepted, according to Eline, because they are polite, friendly, and often very quiet. "That's very nice, but sometimes they are too sweet and don't stand up for themselves. My generation does, we fight for our rights and can sometimes go too far. In such cases it's good to learn from the older generation and tackle discussions more calmly, for example."
Eline feels that diversity in schools could be much better by already teaching lessons about other cultures, for example. "I went to a very white primary school where it was 'strange' if I had the Indonesian snack 'lemper' with me at lunch." That is why, according to Eline, it is important to talk and be open to other people's cultures.
"I would like people to know more about the Netherlands' colonial past after reading this article. Many people don't even know that Indonesia was a Dutch colony." And its consequences can still be seen in how Indonesians are treated in the Netherlands. "For example, my family has never received an apology, even though this is so important for their recognition. I also want people to know that Indonesians have something to say."
Over Woven Identities
De fotoreeks ’Woven Identities’ portretteert studenten van Hogeschool Rotterdam, Alle studenten zijn afkomstig uit landen die vroeger Nederlandse kolonies waren, denk aan Suriname, Indonesië en de ABC-eilanden. Op de foto's dragen de studenten traditionele klederdracht en een voorwerp waarmee ze hun culturele erfgoed en identiteit laten zien. Via het persoonlijke verhalen ontdek je meer over hun roots en de impact van de Nederlandse koloniale geschiedenis op hen in het hier en u. De persoonlijke portretten nemen je mee in diverse culturele achtergronden en het belang van begrip over culturele diversiteit in onze samenleving.
De ’Woven Identities’ portretten zijn ook te zien tijdens de Keti Koti expositie van 19 juni tot 3 juli op meerdere locaties.
- Concept 'Woven identities' is gemaakt door Indra de Jong.
- Edited door: Tim Sluijter & Indra de Jong.
- Foto's Eline: Malou Moy
- Ook te zien in het online Keti Koti magazine