De casus betreft de woonsituatie van een vermoedelijk dementerende oudere vrouw (84 jaar) en haar 60-jarige dochter, die bij haar woont. Mevrouw heeft drie uitwonende dochters. Moeder heeft geen inzicht in haar vermoedelijke ziektebeeld en mijdt zorg. De dochter heeft zelf ook een vermoedelijk psychiatrisch ziektebeeld, zonder diagnose. Ze heeft geen eigen woning en staat als dakloze ingeschreven bij de gemeente, met een postadres. Beide moeder en dochter staan onder bewind. Twee van de andere dochters zijn mentor van moeder. Eén van hen heeft haar ontslag als mentor ingediend, omdat het mentorschap en de mantelzorg niet meer uitvoerbaar waren. Ze durft niet meer naar haar moeder toe vanwege een mishandeling door haar zus op het adres van moeder. Er is al jarenlang sprake van familieruzies en conflicten tussen de zussen.
De inwonende dochter heeft een tijdelijk huisverbod van een maand gekregen en haar zus heeft aangifte tegen haar gedaan voor mishandeling. Moeder is volledig afhankelijk van anderen: ze kan geen telefoon opnemen en geen deur openen. Ze ging wekelijks met plezier naar de dagbesteding, waarbij haar dochter (de mentor) haar bracht. Na het huisverbod is de dochter van 60 jaar weer bij haar moeder ingetrokken. De thuiszorg die voor moeder werd ingeschakeld tijdens het huisverbod wordt niet toegelaten en moeder gaat niet meer naar de dagbesteding, omdat ze niet op tijd klaar is voor het busje. Moeder denkt dat ze alles nog zelfstandig kan, maar de werkelijkheid is dat ze haar dag- en nachtritme heeft omgedraaid en de hele dag op bed ligt.
Veilig thuis heeft voorwaarden opgesteld waaraan de situatie zou moeten voldoen om het veiliger te maken voor mevrouw:
- Een professionele casemanager bewaakt vanwege de kwetsbaarheid van mevrouw door haar leeftijd en haar ziektebeelden of zorguitbreiding nodig is in de thuissituatie.
- De mantelzorg ondersteuning in de thuissituatie die mevrouw nodig heeft wordt ingevuld door professionele zorgverleners.
- Een professionele casemanager bewaakt vanwege de kwetsbaarheid van mevrouw door haar leeftijd en haar ziektebeelden of zorguitbreiding nodig is in de thuissituatie.
Dilemma:
Wilsbekwaamheid: tot waar reikt deze? Hoe ga je om met zorgmijding bij patiënten zonder ziekte-inzicht? Hoe creëer je veiligheid bij zorgmijding? En wie is er in deze situatie nodig?
Met dochter van 60 jaar is het lastig communiceren door haar boosheid en manier van praten: ratelt haar eigen verhaal achter elkaar door; een wederkerig gesprek is bijna niet te voeren. Zij geeft haar zus de schuld van al zijn eigen ellende (geen huis, geen geld)
Moeder heeft een façade dat zij alles kan en doet, communiceert helder, maar is overduidelijk in de praktijk niet in staat om waar te maken wat ze zegt te kunnen doen (deur openen, telefoneren, boodschappen doen) Zij wil dat haar dochters alles voor haar doen ipv vreemden zoals thuiszorg.
De woning oogt verwaarloosd en vuil. Met name de keuken en de slaapkamer van dochter van 60. In haar kamer is er sprake van een ophoping van spullen, niet afgevoerd afval. Er staat geen bed. Zij slaapt al jaren in een soort nestje van spullen. Er staan veel dozen en spullen en droog afval in huis, papier, zakjes die nog afgevoerd lijken te moeten worden.
Wat het de student oplevert, is inzicht in het belang van samenwerking tussen hulpverleners uit verschillende organisaties om complexe problemen, zoals het creëren van veiligheid bij zorgmijding, effectief aan te pakken.