Lennard Voogt werkte jarenlang als fysiotherapeut met mensen met chronische pijn. Het was voor hem niet makkelijk om zich in de situatie van de patiënt te verplaatsen. De wanhoop en het onbegrip dat hij zag leidde tot de keuze voor dit onderwerp voor het proefschrift.
Resultaten
De resultaten van het onderzoek laten zien dat de klachten van mensen met chronische pijn heel specifiek is. Het is voor omstanders als familie of de fysiotherapeut soms onmogelijk om zich goed in te kunnen leven in de belevingswereld van diegene met chronische pijn. Patiënten leven continu met de angst voor een nieuwe pijnaanval. Doordat er zo weinig bekend is over chronische pijn en de behandeling daarvan, verkeren ze vaak in een uitzichtloze situatie.
“Deze inzichten zijn voor mensen die te maken hebben met mensen met chronische pijn relevant. Het maakt duidelijk in welke situatie zij zich bevinden en hoe heftig en dominant de pijn hun leven beïnvloedt. Concreet voor fysiotherapeuten betekent deze kennis dat zij meer begrip kunnen hebben voor hun patiënten en zich beter kunnen realiseren wat het betekent als zij tegen hun patiënten zeggen dat ze meer moeten bewegen, de pijn moeten accepteren en vooral moeten doorzetten. Dit onderzoek laat nu juist zien dat de pijn – door het existentiële karakter – niet KAN worden geaccepteerd en dat bewegen en mentale druk nu juist de aanleiding zijn voor het domineren van de pijn. Fysiotherapeuten die inzicht in de aard van de ervaringswereld van chronische pijn hebben en hierdoor een meer empathisch begrip in hun patiënten kunnen hebben, kunnen hierdoor een betere relatie met hun patiënten creëren." zegt Voogt.
Hij vervolgt: "Tijdens het onderzoek bleek de kracht; het in gesprek zijn met mensen over hun ervaringen. Niet alleen voelden zij zich hierdoor – eindelijk – gehoord en begrepen, velen gaven aan dat het hen goed deed en hen hielp om weer verder te gaan op het pad naar een beter leven. Fysiotherapeuten en andere zorgverleners zouden zich dit moeten realiseren en in hun behandelingen ruimte moeten maken om de ervaringen van hun patiënten actief te onderzoeken en te bespreken.”.