Ontmoeting 154 | Flatten the curve

Midden in die verwarrende crisis wordt een andere pandemie manifest, de pandemie van het racisme. Een plaag die sluimert, soms agressief zichtbaar wordt. Politiegeweld in de Verenigde Staten zet de boel op scherp. Een man die schreeuwt dat hij geen lucht krijgt omdat een witte politieknie dat verhindert, wordt ongewild het symbool.

Het stemde mij somber en moest me even hervinden. Om me heen zie ik mensen, die normaal gesproken staan voor optimisme, zoeken naar woorden, Twitter gaat alleen nog over de vraag of de Amsterdamse burgemeester moet aftreden, politici zoeken hun gewin. Met als symbool de man uit het Witte Huis die symbolisch de bijbel omhoog houdt. Het stemde mij somber. Omdat ik het niet begrijp. Ik begrijp dat je mensen niet begrijpt. Ik begrijp dat je ongewild een culturele bias hebt. Ik begrijp dat we allemaal onze vooroordelen hebben. Ik begrijp niet dat je iemand minderwaardig vindt, puur vanwege het feit dat hij of zij anders is.

Maar aan somberheid, onbegrip of verwarring hebben we niets. Aan duidelijke waarden eens te meer. Zoals de basale waarde van onze samenleving, onze rechtstaat, ooit ontworpen om te dienen als ‘anderhalvemetermaatregel’ tegen de pandemie racisme: mensen zijn gelijk. Zo simpel, zo goed te begrijpen, zo krachtig. In de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring klinkt dat als volgt:  ‘all men are created equal’.

Een waarde die wij - Hogeschool Rotterdam - in onze eigen ‘grondwet’ laten echoën. Ook wij zien soms de opleving van de racisme-pandemie, zoals laatst het incident van racistische memes die rondgingen in onderwijs-gerelateerde Whatsapp-groepen. We wisten meteen wat te doen en proberen het te identificeren, te ontmaskeren en te isoleren. Onze eigen ‘grondwet’ is duidelijk. Ik kan er niet vaak genoeg naar verwijzen.

Artikel 3.3 van de statuten van de stichting Hogeschool Rotterdam luidt als volgt:

"Bij haar activiteiten gaat de stichting uit van de gelijkwaardigheid van mensen; bij werving en selectie van personeel en bij de toelating van studenten wordt geen onderscheid gemaakt naar sekse, seksuele geaardheid, godsdienst of levensovertuiging, culturele achtergrond of huidkleur. De stichting bevordert wederzijds respect. Zij streeft naar levensbeschouwelijke pluriformiteit en ontmoeting, waarbij de indeling van studenten in groepen uitsluitend op onderwijskundige gronden plaatsvindt. De stichting werkt emancipatiegericht (in de brede betekenis van het woord) en met inachtneming van democratische verhoudingen."

‘Flatten the curve’ was ons devies toen het aantal coronapatiënten fors opliep, net zoals het aantal mensen dat stierf aan het virus en de angstaanjagende bezettingsgraad van de IC’s opliep. ‘Flatten the curve’, zeg ik, nu racisme weer op een pijnlijke manier zichtbaar wordt. Erken het probleem, erken de gevoelens van pijn en verdriet, van de last van een geschiedenis van onderdrukking en wees duidelijk in je normativiteit. Ik zeg dat als mens, ik zeg dat als bestuursvoorzitter van een veelkleurige hogeschool, die die veelkleurigheid koestert en wil beschermen.