“Ik ben erachter gekomen dat ik helemaal geen zelfkennis heb.” Deze uitspraak is niet van wijlen Johan Cruijff, maar van een student Maritieme Techniek, tijdens een intervisiegesprek gedurende zijn derdejaars stage. Zijn docent Marleen ter Huurne vertelt er trots over. “Hij had moeite met intervisie ‘omdat er zoveel over zijn gevoelens geluld moest worden’. Maar toen hij zei dat hij erachter was gekomen dat hij geen zelfkennis had, bleek dus dat hij juist wél over zelfkennis beschikt.”
Marleen was tijdens het Feest van de Pedagogiek een van de negen sprekers, die hun experiment presenteerden rond het thema inclusieve pedagogiek en didactiek. “Studenten komen soms terug van stage met de mededeling dat ze zich eenzaam hebben gevoeld en dat ze alleen maar achter een computer hebben gezeten. Daarom laten we ze nu vaker terugkomen om te praten over hoe ze bijvoorbeeld kunnen omgaan met een nieuwe werkomgeving en collega’s. Intervisie is een vast onderdeel van het curriculum geworden. Zo willen we ervoor zorgen dat onze studenten kunnen roepen dat ze er trots op zijn dat ze engineer zijn, mede omdat ze goed weten wat ze willen en kunnen.”
Applaus
Na haar verhaal klaterde er een hard applaus door de zaal in De Machinist. Dat was niet voor het eerst en het laatst, want alle verhalen over de experimenten van WERKplaats Inclusieve Pedagogiek en Didactiek konden op veel bijval rekenen. Inmiddels zijn er tussen de 200 en 250 mensen betrokken bij de experimenten, tot grote tevredenheid van Mirjam van den Bosch, regievoerder van de WERKplaats en directeur van het Instituut voor Engineering en Applied Science (EAS).
“Een paar jaar geleden wisten we binnen de hogeschool niet eens het verschil tussen pedagogiek en didactiek. Het was een pot nat”, aldus de regievoerder. “Dat is gelukkig verleden tijd, want deze thema’s staan nu hoog op de agenda, in combinatie met inclusiviteit. Daarom vieren we feest. Het is echt niet zo dat alle experimenten vlekkeloos verlopen, maar falen en reflecteren hoort er ook gewoon bij. Alleen op die manier kunnen we bijdragen aan de kanteling van de hogeschool naar een lerende organisatie.”
Vertrouwensband
Een belangrijke vraag tijdens het Feest van de Pedagogiek was uiteraard wat de studenten aan de experimenten hebben. Verrijken ze hun studie? Roos, student Verloskunde, was betrokken bij de minor ‘Kansrijke zorg voor kansarme zwangeren’, waarbij de verhalenmethodiek wordt toegepast. “Tijdens de minor had ik tijd en ruimte om goed naar mijn cliënten te luisteren. Zo vertelde Noor over haar leven in Syrië, waar ze een bomaanslag meemaakte op een bus waar zij in zat. En dat de weg naar haar universiteit werd versperd door gewapende troepen. Zelf vertelde ik ook persoonlijke verhalen. Zo leerden we elkaar heel goed kennen en bouwden we een vertrouwensband op. Daardoor kon ik mijn zorg veel beter op haar persoonlijke situatie aanpassen. Heel waardevol.”
Als afronding van het feest gingen zes studenten, die bij verschillende experimenten waren betrokken, in gesprek met bestuursvoorzitter Ron Bormans. Hij begon met de vraag wat termen als inclusiviteit, didactiek en pedagogiek voor hen betekent. Er verschenen een aantal vraagtekens boven hun hoofd. Toch rolden even later woorden als groepsproces, verbinding, veiligheid, gelijkheid, begrip, vertrouwen en respect uit hun mond. Samen met Ron Bormans kwamen de studenten tot de conclusie: “Als je je als student begrepen, gehoord en geholpen voelt, kom dat het studiesucces heel erg ten goede. Dat nemen we later mee op de arbeidsmarkt. En als mens.”
