Ze vond het best spannend om haar verhaal te doen. Bo van Rijt, tweedejaars Bouwkunde, schreef haar pittige verhaal op, zodat ze voor zichzelf goed op een rijtje had wat ze aan de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap zou gaan vertellen. Toen ze nog maar net aan haar studie was begonnen, werd ze uit haar huis gezet en moest ze vanuit Limburg naar school reizen.
“Dat kostte me vijf uur per dag”, zegt ze, terwijl de minister een en al oor is. “En als ik dan op school was, stond ik er een beetje verloren bij. Wow, wat een grote school. Dit is het hbo! Er kwam ongelooflijk veel op me af. Ik ben een van de eersten uit mijn familie die een hbo-opleiding volgt, dus ik had geen idee wat me te wachten stond. Alles bij elkaar zorgde voor heel veel stress. Ik heb bokslessen gevolgd om alles er lekker uit te kunnen slaan, tot tranen aan toe. Uiteindelijk lukte het me niet om mijn propedeuse te halen.”
Externe factoren
En zo vertellen nog vijf studenten hun persoonlijke verhaal, waardoor het hen niet is gelukt om in het eerste of eerste en tweede jaar alle studiepunten te halen. Stress, long covid, woonplaats; alles komt voorbij. Dijkgraaf analyseert fijntjes: “Dus het zijn vooral externe factoren die ervoor zorgen dat jullie moeite hebben gehad met studeren, niet zozeer het onderwijs zelf.”
Hij weet ook dat de hogeschool een divers palet aan hulpmogelijkheden aanbiedt. Maar de studenten geven aan dat om hulp vragen vaak een te hoge drempel is. Bo: “Als je 17 of 18 jaar bent en je komt terecht in een voor jou vreemde wereld, dan durf je echt niet zomaar om hulp te vragen. Het zou goed zijn als er meer nadruk komt te liggen op welke manier de hogeschool ons kan helpen met factoren die onze studie beïnvloeden.”
Stress
Shirley Ammerlaan, tweedejaars Ondernemerschap & Retail Management, stipt aan dat ze in het eerste jaar aan haar docent vroeg wat de beste manier van leren is. “Dat verschilt per student”, kreeg ze als antwoord. In haar tweede jaar volgde ze het keuzevak ‘Nooit meer onvoldoendes’, waarin ze leerde hoe ze het best kan leren. “Als ik dat in mijn eerste jaar allemaal al had geweten, had ik veel minder moeite gehad met mijn overstap van het mbo naar het hbo. Ik heb heel veel stress ervaren, omdat ik voor mijn kennisvakken gemiddeld een 6 moest halen, maar ik steeds een 5,8 haalde. Dus moest ik een hoog cijfer zien te halen, waardoor de stress alleen nog maar erger werd.”
De onderwijsminster kijkt even naar zijn samengevouwen handen. Dan spreekt hij de groep toe. “Dit soort verhalen komen binnen. Ik heb voorgesteld om de norm van het bindend studieadvies te verlagen naar maximaal 30 van de 60 punten in het eerste jaar. Daar is best veel gedoe over. Mensen roepen dat de lat op die manier omlaag gaat. Maar dat is het laatste dat ik wil. Wat ik wel wil is dat jullie meer ademruimte krijgen om van je studie een succes te maken. Ik heb hier op jullie hogeschool ook met bestuurders, directeuren en docenten gesproken. Dat waren ook waardevolle gesprekken, maar dit is de overtreffende trap. Uiteindelijk draait alles tenslotte om jullie. Heel erg bedankt voor jullie tijd, jullie verhalen zijn inspirerend en gaan mij helpen in Den Haag. Vanuit het Ministerie van Onderwijs gaan we er alles doen om jullie leven prettiger te maken.”
Terwijl Dijkgraaf het lokaal verlaat, kijkt Bo op haar horloge. “Zo, wat ging de tijd snel. Ik vind het zo fijn dat de minister de moeite heeft genomen om naar onze verhalen te luisteren. Ik voel me nu echt gehoord en ik heb er alle vertrouwen in dat mijnheer Dijkgraaf iets aan onze ervaringen heeft.”