Op 13 november was het Rotterdams Wijktheater opnieuw op Hogeschool Rotterdam. Ze speelden de theatervoorstelling Verloren Jeugd, een vervolg op de voorstelling Verloren Onschuld die ze vorig jaar vertoonden. Opnieuw was de voorstelling indrukwekkend en maakte hij veel reacties los onder de aanwezigen.
Verloren Jeugd vertelt de waargebeurde verhalen van jongeren die vanwege het toeslagenschandaal uit huis zijn geplaatst. Achter doorzichtige muren ontvouwt zich de strijd van een broer en twee zusjes. Drie jonge mensen die alleen nog maar elkaar hebben wanneer de hele wereld zich tegen hen lijkt te keren. Net als de buren, leerkrachten, jeugdzorgmedewerkers en alle andere omstanders was het publiek getuige van het drama dat zich voltrekt in hun levens, maar ook van hun onderlinge dynamiek en overlevingskracht. De voorstelling gaat over kinderen die terechtkwamen in een onpersoonlijk systeem, die noodgedwongen volwassen beslissingen moesten nemen. Maar ook over de veerkracht van jonge mensen die in het hier en nu proberen af te rekenen met de demonen uit het verleden.
Impact
In de zaal zaten studenten en docenten van de opleidingen Social Work, Pedagogisch Educatief Professional en de lerarenopleiding, van de minors Jeugd en Werken in gedwongen kader én van de master Pedagogiek. Tijdens het nagesprek, dat plaatsvond direct na afloop van de voorstelling, waren de studenten zichtbaar geraakt. Eén van hen constateerde dat het heftig was om te zien dat de toeslagenaffaire zoveel impact heeft; op zoveel terrein en ook al zo lang. Een ander zei dat de voorstelling haar aan het denken zette over de manier waarop ze haar beroep wil uitoefenen. Vanuit de Werkplaats Sociaal Domein Zuid-Holland Zuid, waren er verschillende praktijkpartners uitgenodigd, waaronder werknemers van verschillende gemeenten uit de regio. Een lid van een van de wijkteams was zelf slachtoffer en had daarom gekozen voor dit werk. Ze had een goede tip voor (toekomstige) professionals: “Probeer een echt betrokken lijntje te leggen. En kijk verder, voorbij de armoede.” Een student sloot af met: “We moeten ons best doen om niet een hulpverlener, maar een hoopverlener te zijn.”
Luisterend schrijver
Ben je door het bijwonen van de voorstelling of het lezen van dit bericht geraakt? Je kunt helpen om het proces rondom het compenseren van de getroffen gezinnen, vlot te trekken. Meld je aan als luisterend schrijver en mee om het verhaal van individuele ouders op papier te zetten. Dit als onderdeel van emotioneel herstel, en als basis voor financieel herstel. Meer weten? Kijk op de website van (Gelijk)waardig herstel.