Waarom een lectoraat Ondersteuningsbehoeften: Levenslang & Levensbreed?
“Mensen met een langdurige beperking hebben naar mate zij ouder worden steeds meer ondersteuning nodig. Dat komt doordat hun lichaam sneller ouder wordt dan dat van iemand zonder beperking. Maar ze willen wel gewoon naar het zwembad, de theatergroep, et cetera blijven gaan. Naast patiënt zijn ze ook buurman, collega, partner of ouder. In verschillende rollen hebben zij ondersteuning nodig. Bijvoorbeeld om überhaupt op een locatie te komen of bij het uit- en aankleden in het zwembad. De groep die ondersteuning nodig heeft wordt steeds groter, omdat de levensverwachting hoger is. Vroeger was de sterfte onder kinderen die met een beperking werden geboren veel hoger. Dankzij de steeds verbeterde zorg, al sinds pakweg de tweede helft van de vorige eeuw, is die nu lager. Daarom is dit onderwerp zo belangrijk.”
Op welke manier ga jij er als lector aandacht aan besteden?
“Tijdens mijn eerste project staan 40-plussers met een langdurige beperking centraal. Hoe kunnen zij omgaan met ouder worden? Vanaf die leeftijd wordt het lichaam vaak in rap tempo ouder. Zo heeft iemand met een beperking een verhoogde kans op hart- en vaatziekten. Uit het project moeten een module en mediacampagne voor 40-plussers rollen, waarmee we het onderwerp onder de aandacht kunnen brengen. Het gaat hier vooral om bewustzijn. Niet alleen bij de patiënt, maar ook bij de zorgverlener. Bij een ander project onderzoeken we wat burgerschap betekent voor 40-plussers met een beperking. Op welke manier willen zij onderdeel uitmaken van de maatschappij? En hoe kunnen zij beter worden ondersteund? Nu wordt er tijdens revalidatie vooral gekeken naar het lichaam en hoe de patiënt de draad weer kan oppakken. Maar mensen die levenslang een aandoening hebben, zijn vaak al expert in leven met deze beperking. Dan gaat het erom in de samenleving te blijven staan op een manier die bij deze persoon past. Om dit vol te houden, kan ondersteuning belangrijk zijn. Ook bij dit project is het doel om de mensen beter te begrijpen en hun behoeften onder de aandacht te brengen.”
Welke rol gaan studenten tijdens deze projecten spelen?
“Ik ben al geruime tijd met dit onderwerp bezig en twee jaar geleden heb ik met een groep studenten een boek gemaakt met portretten van 40-plussers met een langdurige beperking. Op dat soort manieren hoop ik studenten mee te geven dat het leven centraal staat en niet de beperking. En dat het een samenspel is tussen patiënt en zorgverlener. Door op deze manier zo’n onderwerp aan te pakken, komt die boodschap goed aan, denk ik.”
Wat vind je mooi aan het lectorschap bij Hogeschool Rotterdam?
“Het is erkenning voor het onderwerp. Nu is het gewoongoed geworden en daar ben ik heel erg blij mee. Door een tekort aan zuurstof tijdens mijn geboorte heb ik een hersenbeschadiging en zit ik al bijna mijn hele leven in een rolstoel. Die ervaring neem ik mee. Als ik een professional uitleg dat de zorg écht moet veranderen, komt dat beter aan als ik dat onderbouw met onderzoek én een voorbeeld uit mijn eigen dagelijkse praktijk. Ik heb bij gemeente Rotterdam een presentatie gehouden over dit onderwerp en er ging een wereld open voor de aanwezigen.”
Wat betekent het lectoraat voor de Rotterdamse maatschappij?
“Ik wil dat dankzij onze projecten meer mensen met een beperking het leven kunnen leiden zoals zij dat willen. En dat de ondersteuning zich aanpast aan de veranderende behoeften bij het ouder worden. Als iemand bepaalde ondersteuning nodig heeft, moet dat gefaciliteerd kunnen worden. Neem bijvoorbeeld dat ene uurtje zwemmen in de week; dat kan een groot verschil maken.”