Een beetje overdonderd was Ron Bormans wel, toen Said Kasmi (wethouder van Onderwijs, Cultuur en Evenementen bij Gemeente Rotterdam) uit een tasje de stadpenning tevoorschijn haalde. Geflankeerd door lovende woorden op het podium van de Willem Burger Zaal in De Doelen.
“Toen je in 2012 aantrad bij Hogeschool Rotterdam was je doel helder: je wilde het hoger onderwijs een prominente plek geven in de stad. Vanaf de eerste dag heb je daar met hart en ziel aan gewerkt”, sprak de wethouder. “Via onderwijs en onderzoek werkt de hogeschool mee aan oplossingen voor de grootstedelijke problematiek. Je was soms fel en confronterend, maar altijd open en eerlijk. Je was altijd gericht op het welzijn voor studenten, je had oog voor studenten uit Suriname en van de Caribische eilanden. De hogeschool zag jij als community waar jongeren steun en geborgenheid voelen. We gaan je missen, Ron. Je laat een mooi fundament achter, waarop wij verder kunnen bouwen. Als dank voor je intensieve inzet voor de stad en onze inwoners overhandig ik je namens het college van burgemeester en wethouders graag de stadspenning ‘Rotterdammert’. Dat is je door heel veel mensen gegund.”
De afzwaaiende bestuursvoorzitter nam de stadspenning met graagte in ontvangst. Hoewel de Limburger nooit in Rotterdam heeft gewoond, heeft hij er al die jaren met heel veel plezier geleefd. “Het is echt mijn stad geworden ik ben veel voor de stad gaan voelen. Ik heb Rotterdam willen dienen. Als ik dan op deze manier daarvoor wordt bedankt, betekent dat echt heel veel voor mij. Het is voor mij de hoogst haalbare erkenning voor mijn werk.”
Ron Bormans sprak de woorden vlak na zijn officiële afscheid van de hogeschool, een bijeenkomst waarop de aanwezigen hem nog iets beter leerden kennen, dankzij de verschillende toespraken. Zo liet zijn goede vriend Sander van den Eijnden foto’s zien van de periode waarin het hoofd van Ron nog werd gesierd door een flinke donkere bos haar. De Willem Burger Zaal werd gevuld met een lachsalvo, want zo zagen de (meeste) aanwezigen deze 'lefgozer' nog nooit.
Een term waar Coert Beerman, voorzitter van de Raad van Toezicht van Hogeschool Rotterdam zich goed in kon vinden. Acht jaar lang werkte hij samen met Ron samen. “We hebben onze eigen karakters en visie, dat schuurde wel eens. Maar altijd met respect, vertrouwen en openheid. Met als belangrijkste onderwerp: het wel en wee binnen de hogeschool. Ik heb er altijd van genoten hoe jij daar met passie over sprak én zaken uitvoerde. Je zette je in voor studenten die niet over het hoofd gezien mochten worden. Daarom hebben we namens de Raad van Toezicht een passend afscheidscadeau voor jou.”
Op dat moment kwam kunstenares Anouk Griffioen het podium op. Ze studeerde aan de Willem de Kooning Academie en heeft lange tijd een buitengebied in Kralingen, vlakbij de Hogeschool Rotterdam Business School, gefotografeerd. “Het is een prachtige groene plek, maar niet veel mensen kennen het en rijden er zomaar aan voorbij. Wellicht dat het gaat verdwijnen, daarom heb ik het in de vorm van een schilderij blijvend gemaakt.”
Een optreden van het Benjamin Herman Trio (Ron Bormans is een groot liefhebber van jazz), een Limburgs gedicht van zijn vriend Thieu Smeets en een indrukwekkend spoken word-optreden van Amara van der Elst maakten de door Joan Nunnely gepresenteerde middag compleet.
Uiteraard niet zonder een afscheidsspeech van Ron Bormans zelf. Hij sloot af met de woorden: “Uit de grond van mijn hart wil ik iedereen van Hogeschool Rotterdam bedanken dat ik de afgelopen elf jaar met jullie op pad mocht gaan. En tot maandag, want ik werk nog een weekje…”
