Ze zit er behoorlijk doorheen, want het Europees kampioenschap was slopend. “Deze week ga ik helemaal niets doen aan beweging”, zegt de 26-jarige Sylvana. Met een lach, dat wel. Want ze geniet nog steeds na van het winnen van het EK Rolstoelbasketbal in Rotterdam. In de finale legde Nederland met 65-52 Groot-Brittannië over de knie. “Ik was al blij toen ik werd geselecteerd voor het Europees kampioenschap. En toen kreeg ik ook nog speeltijd en scoorde ik. Na de finale ging ik dan ook helemaal los, net als de rest van het team.”
Nauwelijks te combineren
Naast de Europese titel verzekerde Oranje zich ook van een ticket voor de Paralympische Spelen in Tokio. Een droom die uitkomt, maar waar ze wel het een en ander voor opzij moet zetten. Haar studie bijvoorbeeld. “Ik train 20 uur per week en de hogeschool verwacht dat ik zo’n 42 uur aan mijn studie besteed. Dat is nauwelijks te combineren.”
Sylvana somt haar dinsdagagenda op om dat te onderstrepen. “Dan moet ik om 8:30 uur op school zijn en daar ben ik pas om 20:20 uur klaar. Tussendoor heb ik in totaal 2,5 uur pauze. Na school moet ik om 20:30 uur op het trainingsveld staan en ben ik pas rond 23:30 uur thuis. Dan moet ik eigenlijk nog aan de studie, maar vaak heb ik daar geen puf meer voor.”
Stress
Dus heeft de rolstoelbasketbalster een belangrijke knoop doorgehakt: ze neemt een tussenjaar. “Ik moet nog één vak halen en dan heb ik in ieder geval mijn propedeuse op zak. Daarna ga ik me volledig op basketbal focussen. De afgelopen 2 jaar heb ik te veel stress gehad door de combinatie van studie en sport, waardoor ik me tijdens trainingen soms niet goed kon focussen. Vandaar dat ik nu even voor mijn sport kies, zeker nu ik er steeds beter in word.”
Na de Paralympics in Tokio gaat Sylvana weer vol voor haar studie ‘Leisure & Events Management’. “Dan pak ik helemaal fris de boel weer op. Ik wil dolgraag mijn studie afronden, want later wil ik evenementen organiseren. Het liefst een combinatie van muziek en sport. Verder wil ik organisaties adviseren in hoe ze evenementen toegankelijker kunnen maken voor mensen met een beperking. Er gaat veel goed, maar af en toe rijd ik nog tegen dingen aan die niet goed gaan. Daar zou ik graag verandering in willen brengen.”
Maar eerst dat ene vak nog halen om daarna alle pijlen op Tokio te kunnen richten. “Nu de EK-winst binnen is, hoeven we voorlopig niet te trainen. Dus kan ik me weer even op mijn studie storten. Het gaat zéker lukken!”