Het Atrium op locatie Museumpark is gevuld met ruim vijftig mensen. Het zijn vooral medewerkers van Hogeschool Rotterdam, Sarah Wilton-Wels die als voorzitter van het College van Bestuur dit symposium over Veerkrachtig Studeren opent en afsluit, en hier daar een student. Zoals Clarence. ‘’Waarom ik hier vandaag ben?’’, herhaalt de derdejaars student technische informatica de vraag. ‘’Omdat ik dit een interessant onderwerp vind. En omdat ik zelf ook weleens met tegenslagen te maken heb tijdens mijn studie.’’
Hier vind je alles over de Studentenwelzijnsweek.
De eerste generatie die zich uit
Hij is hier aan het juiste adres, want het is Levi van Dam (Bijzonder Hoogleraar Veerkrachtig Opgroeien aan de Universiteit van Amsterdam) die met de belangrijkste eye-opener van de dag komt. Hij weet te vertellen dat de huidige generatie jongeren de allereerste is die zich openlijk uit over hun mentale problemen.
''Dat is natuurlijk ontzettend waardevol’’, verzekert hij. ‘’De vraag is alleen hoe wij er als professionals mee omgaan. De kwaliteit van geestelijke zorg is door de jaren heen nauwelijks verbeterd. En daarom moeten wij over andere oplossingen gaan nadenken.’’
Hij komt met een bijzonder eenvoudig, maar waardevol voorbeeld: het uitspreken van waardering naar de mensen die belangrijk voor je zijn. De statistieken die hij daarbij presenteert, laten zien dat dit daadwerkelijk goed is voor de mentale gesteldheid.
Bijzonder Hoogleraar Veerkrachtig Opgroeien Levi van Dam.
Een dip hoort bij het leven, maar praat erover
‘’Het belang van veerkrachtontwikkeling en de rol van het onderwijs: dat is waar het hier over gaat’’, zegt Serge Feldmann als organisator en presentator van het symposium. ‘’Dat is veel gemakkelijker dan we denken. Het begint allemaal met het gesprek en oprechte aandacht. Als afdeling Studentenwelzijn hebben we jarenlang curatief gewerkt. Problemen oplossen zodra er ellende was. Dat doen we nog steeds, maar samen met het onderwijs werken we nu ook preventief aan de voorkant.’’
Dat uit zich volgens Feldmann in de manier waarop we ons opstellen zodra een student zegt zich wat down te voelen. ‘’Er is iets aan de hand met die persoon en dus zoeken we gelijk naar hulp. Dit met de beste bedoelingen, maar de uitwerking is niet wenselijk. Het voelt namelijk als een bevestiging dat er iets mis is. Bovendien verbijzonderen we het. Terwijl het juist heel normaal is om soms even in een dip te zitten. Dat hoort bij het leven en we kunnen je helpen dat te leren dragen én ervan te leren. Van verbijzonderen naar normaliseren dus.’’
Symposium organisator/host Serge Feldmann in gesprek met zijn publiek.
Het is oké om fouten te maken
In het tweede deel van het event gaat hij in gesprek met drie studenten van onze hogeschool. Ze vertellen hem over de onzekerheden waar ze tijdens hun studie tegenaan liepen. Het zijn drie compleet verschillende verhalen, maar wel met een gemene deler: het belang van praten over datgene wat je in de weg zit. Het feit dat zij hun problemen/uitdagingen overwonnen, getuigt van veerkracht.
Veerkracht is een onderwerp waar we binnen Hogeschool Rotterdam zoveel waarde aan hechten, dat het is opgenomen in één van onze vier maatschappelijke opgaven: vitale gemeenschap. Hier lees je er meer over.
Het inspireert de 21-jarige Clarence. ''Praten met anderen is denk ik mijn belangrijkste les van vandaag. Perfectionisme zit mij soms echt wel in de weg. Ik kan veel te lang met iets doorgaan, terwijl dit echt niet altijd goed is. Ik weet nu dat het oké is om fouten te maken. Dat doet iedereen en daar leren we alleen maar van. Het is fijn om dat ook van anderen te horen.’’
Groot aantal ziekmeldingen als topic
Praten. Iets dat Sabrien El Hadidy als docent van het Instituut voor Lerarenopleidingen (IvL) continu met haar leerlingen doet. ‘’Ik zit dus best wel met een lastig vraagstuk’’, vertelt ze. ‘’Ik heb een klas met 22 leerlingen waarvan er de laatste dagen maar zes of acht waren. Ze zeggen moe te zijn, het studeren pittig te vinden en daarom andere prioriteiten stellen. Die afwezigheid is echt een topic onder docenten.’’
‘’Tijdens dit symposium hoorde ik dat veerkracht een vaardigheid is. Het is mijn belangrijkste les, want ik geloof daar echt in. Soms bel ik mijn leerlingen om te praten over hun afwezigheid in de lessen. Ik vertel ze dan dat ik het ‘s ochtends ook weleens moeilijk vind om op te staan, maar dat ik toch ga. Omdat het er gewoon bij hoort. Geen energie hebben betekent namelijk niet meteen dat je depressief bent of tegen een burnout aanzit. Dat zeggen zij soms wel, maar handelen er vervolgens niet naar.’’
Docent Sabrien El Hadidy.
Het probleem zit ‘m voor Hadidy in het verschil tussen generaties. ‘’Ik ben 34 en kom uit een generatie waarin we het niet in ons hoofd haalden om zomaar weg te blijven van school. Dat we nu met een eerste generatie te maken hebben die zich uitspreekt over hun gevoel, is iets compleet nieuws. Ik vind het een mooie ontwikkeling, maar het vraagt ook iets van ons als docenten. Ik ben blij dat we vandaag een aantal tools en methodes hebben besproken die ik kan gebruiken om hier op de juiste manier mee om te gaan.’’