Nee, Shivendra Ramkhelawan had nooit gedacht dat hij zich tijdens zijn opleiding Chemische Technologie zou bezighouden met duurzaamheid. Hij vond het gewoon een stoer domein, niet in de laatste plaats omdat zijn vader process operator in die wereld is. Maar inmiddels vindt de student van Hogeschool Rotterdam het juist prachtig dat hij een steentje bijdraagt aan een betere en schonere samenleving.
Zo onderzocht hij met een medestudent hoe suikers gebruikt kunnen worden om een vervanger voor aardolie te produceren. “Van een boer kregen we rotte appels om daar vervolgens suikers uit te persen”, zegt Shivendra. “Daar komt een aantal problemen bij kijken als je die suikers wilt omzetten naar bijvoorbeeld een vervanger voor aardolie. Hoe gaan we bijvoorbeeld om met bacteriën die de suikers opeten? Op die manier zijn we tot steeds meer nieuwe inzichten gekomen, zodat we weer een stukje dichter bij een duurzame oplossing zijn gekomen.”
Steentje bijdragen
Die maatschappelijke bijdrage noemt hij als reden waarom hij zijn opleiding extra leuk en interessant vindt. “Daar had ik voor mijn studie eigenlijk nooit over nagedacht, maar ik vind het mooi om op deze manier mijn steentje bij te dragen aan het verduurzamen van onze wereld. Dat is vooral te danken aan meneer Tempelman, die heel veel van dit soort projecten heeft opgestart.”
Meneer Tempelman is Christiaan Tempelman, docent Chemische Technologie. Hij houdt zich samen met collega Urjan Jacobs voornamelijk bezig met het omzetten van landbouwafval naar hoogwaardige chemicaliën. “Denk aan chemicaliën waarmee we uiteindelijk medicijnen kunnen maken. Dat kan inderdaad van rotte appels. Op ons onderzoek hebben we ons voornamelijk gericht op de katalysator, die we in onze proceshal hebben ontwikkeld. Veel van de opstellingen om het onderzoek uit te kunnen voeren zijn gebouwd door onze technicus Jan Herselman. Wat hebben we nodig om van de suikers tot chemicaliën te komen? Het moet een eenvoudige en goedkope oplossing voor boeren zijn, dus willen we een ‘fabriekje’ ter grootte van een zeecontainer op hun landgoed zetten. Daarmee kunnen ze fruit dat ze niet meer verkopen, gebruiken om bijvoorbeeld medicijnen te maken. Dat is niet alleen duurzaam, maar ook nog eens een leuk zakcentje voor de boeren.”
Zonnepanelen
Er zijn al verschillende (academische) onderzoeken op dit gebied gaande, maar Christiaan en zijn studenten gebruiken in hun katalytische proces lagere temperaturen dan tot nu toe gebruikelijk. “Op die manier kan de boer energie gebruiken die hij opwekt met zonnepanelen en windmolens.”
Het onderzoek, waarvoor de twee docentonderzoekers alle ruimte krijgen van hun onderwijsmanager Margriet Verbrugge, kan internationaal op veel aanzien rekenen. De resultaten waren zo positief dat ze zijn gepubliceerd in het internationale wetenschappelijke tijdschrift Applied Catalysis A. Christiaan: “Toen ik dat nieuws te horen kreeg, heb ik ten overstaan van mijn collega’s en studenten een klein vreugdedansje gemaakt. Ik ben onderzoeker en ben gepromoveerd op het gebied van katalyse aan de TU Eindhoven. Mijn ambitie is om onderzoeker te blijven en publiceren is daarbij een heel erg belangrijk onderdeel. Het is een bewijs dat het internationaal gewaardeerd wordt wat wij aan het doen zijn.”
Spannende ervaring
Het onderzoek van Christiaan kijkt sowieso al over de grens heen, want sommige studenten krijgen de kans om in Engeland stage te lopen en onderzoek te doen bij Volkan Degirmenci van de Universiteit van Warwick. Die professor doet nagenoeg hetzelfde onderzoek en werkt nauw samen met de opleiding Chemische Technologie. “Een spannende ervaring”, zegt Shivendra, die in zijn derde jaar stage liep in Engeland. “En leerzaam, natuurlijk. Daar ben ik tot nieuwe inzichten voor oplossingen gekomen die zijn gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Catalysts. Het is toch prachtig dat wij dankzij technologieën de maatschappij verder kunnen helpen?”