De (Rotterdamse) industrie speelt een sleutelrol in het behalen van de klimaatdoelstellingen. De industrie stoot circa 25% van de broeikasgasemissies van Nederland uit. In het kader van het klimaatakkoord moet dat tussen nu en 2030 sterk omlaag. Dit is een hele uitdaging. De sleutel tot de oplossing van dit probleem is dat driekwart van alle CO2-emissies in de industrie vrijkomt door het verbranden van fossiele brandstoffen om warmte te produceren. Het slimmer verwarmen van industriële processen leidt dus tot lagere CO2-emissies.
Mijn onderzoek richt zich op het hergebruik van (rest)warmte op een kosteneffectieve manier via een warmtepomp. Met zo’n warmtepomp kan een hoeveelheid elektrische energie in een veelvoud aan warmte worden omgezet. Door de stijgende kosten van het gebruik van fossiele brandstoffen zijn warmtepompen steeds vaker een kosteneffectieve manier om CO2-emissies te verlagen...
Helaas, zullen warmtepompen alleen niet genoeg zijn om de CO2-reductiedoelstellingen te bereiken. Andere technieken zullen ook nodig zijn. Deze andere technieken veranderen de beschikbaarheid van (rest)warmte. Dit betekent dat een warmtepompoplossing, die vandaag de beste oplossing is, dat over een paar jaar misschien niet meer is. Hoe je in deze veranderende technische context van de energietransitie bepaalt welke warmtepomp oplossing optimaal is, is het onderwerp van mijn studie.
-----
Brendon de Raad is sinds 2011 verbonden aan de Hogeschool Rotterdam. Hij werkt bij de opleiding werktuigbouwkunde als docent energietechniek. Brendon heeft een achtergrond in de werktuigbouwkunde en een master duurzame energietechniek (TU Delft, 2017). Sinds 2019 is hij ook kandidaat promovendus bij de TU Delft, bij de onderzoeksgroep Low Carbon Systems and Technologies van Engineering Systems and Services.
