De Volkskrant berichtte op 14 oktober 2020 dat er in Nederland 2,6 miljoen nertsen, die kleine pelsdieren met vrolijke kraaloogjes, die gefokt worden voor het bont, vergast zijn vanwege corona-uitbraken op de fokkerijen. Het bericht verscheen in een tijd dat er dagelijks werd (en nog steeds wordt) gemeld hoeveel menselijke besmettingen worden geconstateerd, hoeveel opnames in de ziekenhuizen erbij gekomen zijn, hoeveel IC-bedden bezet worden vanwege de aandoening en hoeveel doden er onder de mensen toegeschreven worden aan de ziekte. Deze cijfers zijn in zekere zin relatief, omdat er bij veel van de opnames en sterfgevallen ook sprake was van andere kwalen of kwetsbaarheden. Het virus vormde een te grote belasting voor het door andere aandoeningen verzwakte afweersysteem. De nertsen stierven niet aan corona. Zij werden door actief ingrijpen van de mens, gelegitimeerd door menselijke instituties als de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit, gedood, vergast, vermoord, of, in het jargon van tegenwoordig, geruimd. Wat legitimeert dit brute ingrijpen? De volksgezondheid, is het antwoord. De angst voor een virus. Mensenlevens tellen meer dan dierenlevens. Daarover bestaat geen twijfel, maar wat is hier de maat?