"We zien organisaties steeds bureaucratischer worden. Mensen ervaren minder vrijheid en een gebrek aan zingeving. Ze kunnen zichzelf niet meer zijn en en voelen zich niet meer gewaardeerd. Ze raken gefrustreerd en soms zelfs opgebrand. Als begeleidingskundige beweeg ik me in organisaties op zowel organisatie-, team- als individueel niveau.
Ik probeer te achterhalen wat er niet gezegd wordt maar wel gevoeld. Ik heb leren werken vanuit rust en nieuwsgierigheid. Door vragen te stellen ontmoet ik de ander, zonder vooroordelen en zonder het beter te weten. Ik help eigenlijk om binnen een organisatie ruimte te maken voor humanisering. Datgene wat deugt en mensen binnen de organisatie goed doet.
Ik heb een rijke praktijkwetenschappelijke basis gelegd van verschillende theorieën en benaderingen vanuit humanistisch oogpunt. Ook heb ik een scherper beeld van de verschillende lagen in organisaties en de belangen die spelen. Soms is dat heel zichtbaar en kabbelt het in de onderstroom. Begeleidingskunde is ook een hele persoonlijke opleiding, daardoor heb ik mezelf veel beter leren kennen. Ik weet nu beter wat ik in huis heb als begeleidingskundige en wat ik meeneem in mijn begeleiding. Ik realiseerde me dat ik conflictvermijdend was, maar ik heb geleerd dat er zonder wrijving, geen glans is."