De vele ziekenhuisbezoeken die door de zorgvraag binnen mijn familie noodzakelijk waren, hebben op mij een onuitwisbare indruk achtergelaten. Van kleins af aan zeg ik dus al: ''Dit wil ik worden als ik later groot ben!'' Dit is sinds dat ik mij kan herinneren ook zo doorgegaan. Bij mijn studiekeuze zocht ik dus iets in de zorg en iets wat mij specifiek aansprak. Via een bijbaantje in de zorg hoorde ik over de Medisch Hulpverlener, waarna ik me ben gaan inlezen op de studie. Toen ik las over de opleiding Medische Hulpverlener was het gelijk raak: dit wilde ik doen! Vol zelfvertrouwen ging ik de Numerus Fixus in. En nu ben ik hier, inmiddels al derdejaars. De studie is nog steeds wat ik er van tevoren van had verwacht en bevalt ook nog steeds supergoed. De goede band die je hebt met de docenten uit het werkveld is daarvan de grootste reden. Al mijn hele leven woon ik in Rotterdam, hierdoor kwam het super goed uit dat deze studie hier gegeven wordt. Door de voor mij warme sfeer die hangt op Hogeschool Rotterdam voelt het vaak niet eens aan alsof ik op school ben. Op dit moment zeg ik nog steeds dat ik later graag in de ambulance wil werken, maar ik hou graag alle opties open. De tijd zal het leren!
