Dounia is een derdejaars bouwkunde student aan Hogeschool Rotterdam. Ze raakte dieper betrokken bij wat er speelt in Gaza na de aanval van Hamas in oktober. "De afgelopen jaren ben ik me meer gaan verdiepen in wat er speelt in Gaza. Toen de aanval op 7 oktober in het nieuws kwam, merkte ik dat ik nog meer research moest gaan doen om nog beter mijn standpunten te kunnen onderbouwen." Dounia is actief op zoek naar actuele informatie en gebeurtenissen in de geschiedenis om beide kanten van de situatie te begrijpen.
Ook Jessie, derdejaars student Marketing of Social Business, heeft zich sinds 2021 verdiept in het verhaal. "Het doet heel veel met me. Ik vind het onmenselijk wat er nu gebeurt en vind het heel erg om deze beelden op social media te zien. Ook leef ik erg mee met de personen met een beperking in Gaza voor wie het leven (nog) moeilijker wordt gemaakt, dat doet mij vooral als persoon met een beperking veel."
Voor Armin voelt de oorlog heel dichtbij. "Mijn ouders zijn opgegroeid in een oorlog, waardoor ik me erg kan inleven." Door zich veel uit te spreken over het de situatie in Gaza, demonstraties bij te wonen en inzamelacties op te zetten, geeft hij stem aan de oorlog. "Ik ga om met het besef dat mijn familie veilig is en hierdoor dankbaar ben."
Pauline, vierdejaars communicatiestudent, geeft aan dat ze in grote lijnen op de hoogte is van de situatie. Tegelijkertijd worstelt ze met een mening vormen vanwege de overvloed aan informatie. "Er is veel nieuws en ik weet niet wat de kwaliteit van het nieuws is en welke bronnen te vertrouwen zijn."
De impact van social media
De beelden en verhalen hebben op Jessie een diepgaande impact. "Het is oncomfortabel om deze beelden te zien en soms klik ik ze ook weg, maar ik vind het wel belangrijk om te blijven kijken en de verhalen aan te horen." Armin zegt soms nachtenlang te scrollen langs beelden vanuit Gaza. "Ik kan niet stoppen met scrollen omdat ik me geroepen voel wat te betekenen voor de mensen daar. Daarom moet ik af en toe duidelijk tegen mezelf zeggen om mijn telefoon weg te leggen."
Pauline volgt het nieuws voornamelijk via social media en Nu.nl. Ze merkt op dat het nieuws vaak negatief is. "De constante stroom van informatie desensibiliseert. Hiermee bedoel ik dat door het zien van veel geweld in de media, men bijna immuun wordt voor het zien van deze beelden." Dounia, die heel actief op zoek gaat naar informatie over de situatie, herkent dit. "Ik schrik ervan dat wanneer ik weer zeer heftige beelden van overleden mensen zie, het me bijna niets meer doet. Voor mij is het daarom belangrijk nieuwe manieren te zoeken om awareness te creëren, terwijl ik nog steeds nachtenlang wakker lig en wel zes keer per dag in tranen op stage zit." Armin, organiseert fondsenwerving en demonstreert, terwijl hij de balans tussen emotie en rationaliteit benadrukt: "Het is belangrijk om emoties te voelen, maar niet verlamd te raken."
Dounia zoekt actief informatie en promoot bewustwording via boycots: "We moeten informatie verspreiden en actie ondernemen, zoals boycots, om druk uit te oefenen." Jessie deelt persoonlijke verhalen en wil kunst gebruiken om geld in te zamelen en bewustzijn te creëren. Pauline probeert dichtbij zichzelf te blijven en vooral met mensen om haar heen praten. "Met mijn ADHD heb ik ruimte nodig om informatie te verwerken en er veel bij te voelen. Daarom wil ik blijven praten met mensen om me heen." Armin blijft actief betrokken en hoopt zijn kunst in te zetten om anderen te inspireren: "Ik wil meer doen als kunstenaar om impact te hebben."
Hoe kunnen medestudenten volgens jou het beste omgaan met de situatie?
Armin
- Zoek balans
- Blijf actief betrokken en blijf acties organiseren
- Gebruik kunst om anderen te inspireren
Dounia
- Blijf jezelf informeren en zoek betrouwbare bronnen
- Roep op tot boycots en deel informatie om bewustwording te vergroten
Jessie
- Zoek steun bij mensen en organisaties die invloed kunnen uitoefenen
- Probeer met mensen te praten door systemen in je hoofd te bevragen
Pauline
- Bewaak je eigen grenzen en weet wanneer je even afstand moet nemen
- Ga het gesprek aan met mensen in je directe omgeving om je gevoelens te uiten
De gebruikte namen van de studenten zijn niet de echte namen. Dit hebben we uit veiligheid gedaan. De echte namen zijn bij de redactie bekend.
Hulp bij gesprek
Om bijvoorbeeld docenten en leidinggevenden, maar ook studenten, te helpen bij gesprekken zijn verschillende handreikingen beschikbaar, zoals deze van het Platform Integrale Veiligheid Hoger Onderwijs. Het biedt handvatten en tips om een gesprek over een complex onderwerp zo goed mogelijk te begeleiden. Ook de aanbevelingen op dit gebied van Universiteit Utrecht kunnen helpen. Zie ook Hint voor een statement van Hogeschool Rotterdam
Palestina en Israël – Hoe kon het zover komen?
Bovenstaande illustratie uit artikel Lilith © Lamiae El Jajjaji
In 1917 beloofden de Britten een eigen thuisland aan het Joodse volk. Dat kreeg na de Tweede Wereldoorlog een versnelling. Waarom al die oorlogen? En de Oslo-akkoorden dan? In dit artikel proberen we uit te leggen hoe de spanningen tussen Israël en Palestina zo hoog heeft kunnen oplopen.
Hoe ver kunnen we terug?
Al in 1900 kwam de emigratie van zionistische Joden naar de regio op gang, mede door het toenemende antisemitisme in Europa. Dat Joden naar het huidige Israël trokken, is niet toevallig. Zij woonden er al eeuwen, tot ze rond 100 jaar na Christus werden verdreven door de Romeinen. Maar laten we starten in de periode kort na de Eerste Wereldoorlog.
1917: Palestina onder Brits bestuur – Groei Joodse immigranten
Het gebied dat we nu Israël noemen, valt na de Eerste Wereldoorlog onder Brits bestuur, heet Palestina, en wordt voornamelijk bewoond door Arabieren. De Britten nodigen Joden uit om zich er te vestigen. Het aantal is in die jaren ca. 80.000.
In 1947, kort na de Tweede Wereldoorlog is er wereldwijde sympathie voor het Joodse leed ten gevolge van de Holocaust. De behoefte aan een eigen veilig land stijgt en het aantal joden groeit naar zo’n 600.000. Dat leidt tot spanningen met de Arabische bevolking. Het geweld neemt over en weer toe. Uiteindelijk leggen de Britten het ‘probleem-Palestina’ neer bij de Verenigde Naties en vertrekken uit het gebied.
1947: Het plan van de Verenigde Naties – Joodse leiders akkoord, Palestijnse leiders niet
Tussen 1947 en 1949 verdeelt de Verenigde Naties het toenmalige Palestina in een Israëlische en Palestijnse staat.
Dit betekent dat Palestijnen die zich opeens op ‘Israëlisch’ grondgebied bevinden, moeten vertrekken. Begrijpelijk dat de Palestijnen, die al honderden generaties in vrede leefden met een kleine groep orthodoxe Joden en Christenen dit plan afkeurden.
1948: De staat Israël wordt uitgeroepen – 700.000 Palestijnen op de vlucht
75 jaar geleden, op de vijfde dag van de Hebreeuwse maand Lyar (14 mei 1948), werd Israël een onafhankelijke staat. Voor de Joden is dit tot de dag van vandaag een feestdag, maar voor de Palestijnen een hartverscheurende pagina in de geschiedenis. De Palestijnen noemen deze dag de Al Nakbha (de catastrofe) en herdenken deze elk jaar op 15 mei, de dag waarop zij hun grondgebied en thuis verloren.
Op dat moment in 1948 als de staat Israël is uitgeroepen, komen de legers van Egypte, Jordanië, Irak en Syrië in Palestina in actie, net als het Arabische Bevrijdingsleger en Palestijnse milities. Maar Israël wint de slag en breidt hun land uit: 60 procent van de grond die voor de Palestijnen bestemd was is nu in hun handen, net als West-Jeruzalem. Israël vindt dat ze recht op de veroverde gebieden hebben, het VN-plan was immers maar een voorstel en is niet door beide partijen geaccepteerd. Meer dan 700.000 Palestijnen zijn vanaf dat moment vluchteling.
1967: Situatie nog steeds onrustig - De Zesdaagse oorlog
Al die jaren blijft de situatie gespannen en in 1967 besluit Israël de aanval te kiezen: de Zesdaagse Oorlog. Israël verovert de Gazastrook en Sinaïwoestijn op Egypte, Oost-Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever op Jordanië en de Golanhoogten op Syrië. Volgens de Palestijnen en Arabische buurlanden is de bezetting van die gebieden volstrekt illegaal en ook de VN veroordeelt die in een resolutie. Tevergeefs: de grenzen die na de Zesdaagse Oorlog ontstaan, zijn daarna grotendeels in stand gebleven.
1973: Jom Kipoeroorlog – Egypte erkent Israël na teruggave Sinaï
Syrië en Egypte starten de Jom Kipoeroorlog in 1973 die geen grote geografische gevolgen heeft. Israël bouwt intussen nederzettingen in de gebieden die het in 1967 bezette gebied die volgens het internationaal recht illegaal zijn. In 1979 geeft Israël de Sinaïwoestijn aan Egypte terug. Dit is onderdeel van vredesonderhandelingen waarbij Egypte het bestaansrecht van Israël erkent.
1987: Oprichting Hamas – de Intifada
In 1987 wordt Hamas opgericht. Israël, Europese Unie en Verenigde Staten beschouwen het als een terroristische organisatie, terwijl velen hen zien als een islamitsche vrijheidsbeweging. Aan het eind van datzelfde jaar breekt in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever een grote opstand uit, de Intifada.
1993 en 1995: Oslo-akkoorden – Ondanks historisch akkoord toch verslechtering
In deze vredesakkoorden erkent Israël de Palestijnse bevrijdingsorganisatie PLO van Yasser Arafat als officiële vertegenwoordiger van het Palestijnse volk. De PLO erkent op haar beurt Israël en belooft afstand te doen van geweld en terreur. Israël zal zich terugtrekken uit de Palestijnse gebieden en zelfbestuur geven aan de Palestijnse Autoriteit. Over onderwerpen die nog gevoeliger zijn, zoals Jeruzalem, zal later doorgepraat worden. Deze stappen naar vrede blijken niet te werken, na 1995 verslechteren de onderlinge houdingen.
2007: Hamas grijpt de macht – uitbreidingen Israëlische nederzettingen
In Gaza grijpt Hamas de macht. Zij zien zichzelf als een islamitsche vrijheidsbeweging die opkomt voor de Palestijnen. Hun doel is om een einde te maken aan de Israëlischebezetting om uiteindelijk een Palestijnse Staat te stichten. Niet iedereen staat achter de gewelddadige manier waarop Hamas dit doel probeert te bereiken. Aan Israëlische kant besluiten ze tot uitbreiding van nederzettingen op de westelijke Jordaanoever, en tot meer beperkingen voor de Palestijnse inwoners.
In al die jaren niets veranderd
Het conflict lijkt in de kern onoplosbaar. De Palestijnse kant van het verhaal: een groep immigranten komt opeens naar jouw gebied, roept er een nieuwe staat uit, verjaagt oorspronkelijke bewoners en gedraagt zich daarna ook nog eens als een koloniale overheerser. En er is de Israëlische kant: de Joden krijgen, na de voor hen zo gruwelijk verlopen Tweede Wereldoorlog, eindelijk een veilig thuis, maar ook daar worden ze continu in hun voortbestaan bedreigd.
Is er een daadwerkelijke vreedzame samenleving mogelijk? Het lijkt nu verder weg dan ooit.
Meer informatie
Kijk ook hoe Arjan Lubach het uitlegt:
Het Israëlisch-Palestijns conflict uitgelegd | De Avondshow met Arjen Lubach (S4) - YouTube
De Universiteit van Nederland heeft een video gemaakt:
Hoe is het conflict tussen Israëliërs en Palestijnen ontstaan? - YouTube
Bronnen
De gebruikte illustratie uit artikel Lilith © Lamiae El Jajjaji
AD – De onontwarbare knoop
Lilith: Wat je moet weten over oorlogsrecht
Wat je moet weten over oorlogsrecht om Israël en Palestina te begrijpen — Lilith (lilithmag.nl)
Omroep Zwart
Palestina en Israël: 75+ jaar van menselijk leed en politieke spanning | Omroep ZWART