'Iedereen is nog bang'

Haajar (19 jaar) is geboren in Nederland, maar haar ouders hebben nog gewoond in Marakesh. Elk jaar gaat ze minimaal één keer terug om oude bekenden te ontmoeten en logeren in het ouderlijk huis. Hoe leeft zij mee met de verschrikkelijke aardbeving die er onlangs woedde?

Haajar, wanneer hoorde je het akelige nieuws?

“Die vrijdag waren we allemaal weg. Niemand was er thuis rondom het middernachtelijk uur. Mijn moeder en broer waren op een bruiloft en ik had een verjaardag. Mijn moeder is meteen na de beving door een tante gebeld, maar ze hoorde haar telefoon niet vanwege die bruiloft die aan de gang was. En dan zie je bij het wakker worden je stad in puin liggen. We hebben het hele weekend gebeld waarbij niet iedereen meteen bereikt kon worden. Maar uiteindelijk was iedereen die we kenden veilig, waarvan een deel wel een beschadigd huis had. Ze hebben elkaar opgezocht en steunen elkaar.”

Hoe is de situatie in Marokko, ken je het gebied waar de beving het hevigst was?

“Er heerst nog angst, waar je door de telefoon weinig aan kan veranderen. Maandag was er nog een zware naschok van 4,6 en er zijn nog steeds trillingen voelbaar. Het episch centrum ligt 60 km van ons huis.  Ik ken de weg naar het gebied goed. Aan de ene kant is een steile helling en aan de andere kant een diep afgrond. Zelfs onder normale omstandigheden is het een enge weg en nu is hij geblokkeerd door stenen. Het duurt wel even voor die weg vrij is.”

Is de hulpverlening goed georganiseerd? Waarom weigerde Marokko buitenlandse hulp

Dat vind ik wel, natuurlijk was er in de eerste uren paniek. Via de media geeft de regering continu openheid van zaken hoe de hulpverlening verloopt. De Koning bezocht in de eerste dagen het rampgebied en laat zich zien in ziekenhuizen. Op het bericht dat we geen buitenlandse hulp nodig hadden, werd door sommigen raar gereageerd. Maar we zijn een groot land. Hulp komt er uit onze grote steden zoals Casablanca, Tanger en Rabat. Daar zijn genoeg medische voorzieningen en alle bewoners van Marokko zijn enorm betrokken. Zij stellen middelen beschikbaar, storten geld, dat hoeft niet van ver te komen. De regering weigerde hulp om even af te wachten waarvoor er wél buitenlandse inbreng nodig was. Maar ja, mensen lezen alleen deze suggestieve kop, lezen niet verder en beweren dan dat we hoogmoedig zijn. Dat is niet zo!”

Ken je initiatieven in je buurt om te helpen

“Mijn moeder wil ernaartoe. Misschien kan ze het huis openstellen voor anderen. Ik zag dat het Rotterdamse streetwearmerk Clan de Banlieue een initiatief is begonnen. Je kan in de winkel kleding, tenten, matrassen en voeding afleveren. Najib Amhali organiseert, samen met stichting Najiba, verschillende acties in de randstad. Maar in Marokko zelf zijn er ook talrijke initiatieven, nogmaals, de samenhorigheid nu is enorm.”

Wekken al die natuurrampen je nu angst op?

Het is nu wel erg veel in de wereld. Turkije is nog maar net geleden en tegelijk is er die overstroming in Libië. Maar de wetenschap, ik ben zelf immers ook wetenschapper, moet uitwijzen of er nu een daadwerkelijke toename is aan grote natuurrampen. Tegelijk denk je dat je aan aardbevingen niet veel schuld hebt als mens. Maar zoals we nu bezig zijn kan echt niet. Dat er mensen zijn die het ontkennen, daar kan ik echt niet bij!

Was het te voorkomen? Was Marokko gewaarschuwd door eerdere bevingen?

“In 2004 was er een zware beving in het noorden, in de regio Al-Hoceima. Toen had men het al over betere preventie, sterker bouwen en veiligere wegen. Nu lijkt het alsof je 100 jaar terug in de tijd gaat als je vanuit een stad naar de buitengebieden rijdt. De tijd zal het leren. Marokko is nu bezig met het redden van mensen, later moeten we het maar over het verbeteren van de infrastructuur hebben.”